به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چرا زوج فیروز و نصرت برای بیننده جذاب است؟

تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۰۱۲۱۲

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،سریال «دودکش» در ماه رمضان ۹۲ روی آنتن شبکه یک سیما رفت؛ در زمانی که چند سالی بود با کوچ رضا عطاران از تلویزیون به سینما، سریال ساز‌ها در ماه رمضان کمتر سراغ کار‌های کمدی می‌رفتند. این سریال به تهیه‌کنندگی زینب تقوایی، کارگردانی محمدحسین لطیفی و نویسندگی برزو نیک‌نژاد توانست بینندگان زیادی را جذب کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماه رمضان ۹۵ نیز فصل بعدی این مجموعه با نام «پادری» ساخته شد. این بار هم کارگردانی بر عهده لطیفی بود، اما دیگر خبری از تقوایی و نیک‌نژاد نبود و سیدمحمود رضوی و کوروش نریمانی به ترتیب تهیه‌کننده و نویسنده کار بودند. این فصل نتوانست موفقیت فصل اول را تکرار کند. حالا چندروزی است که فصل تازه این مجموعه با عنوان «دودکش ۲» روی آنتن شبکه‌یک رفته؛ فصلی که زینب تقوایی تهیه‌کننده و برزو نیک‌نژاد کارگردانش هستند. به نظر می‌رسد سریال تا اینجای کار توانسته رضایت نسبی مخاطبان را داشته باشد و به موفقیت فصل‌اول نزدیک شود. در این گزارش به مهم‌ترین بخش مجموعه دودکش در فصل‌های مختلف می‌پردازیم؛ یعنی زوج فیروز و نصرت با بازی هومن برق‌نورد و بهنام تشکر و دلایل موفقیت‌شان. زوجی که در همه فصل‌ها بار اصلی قصه را بر دوش دارند و ویژگی‌هایشان باعث شده برای بینندگان سریال محبوب باشند.

استفاده از کلیشه‌های روابط فامیلی

مروری بر تاریخ سینمای کمدی و حتی طنز مکتوب در ایران نشان می‌دهد یکی از راه‌های جلب توجه مخاطبان، استفاده از کلیشه‌هایی است که در فرهنگ عامه درباره نسبت‌های فامیلی مختلف وجود دارد. هنوز که هنوز است، نمی‌توان با اطمینان گفت دوره جوک‌هایی که با مادرزن، مادرشوهر، باجناق، جاری و... می‌سازند، به پایان رسیده است. در دودکش هم از ارتباط همراه با کل‌کل داماد و برادرزن استفاده شده و شکل روابط فامیلی‌ای که طراحی شده به گونه‌ای است که هم فیروز و هم نصرت همزمان داماد و برادرزن یکدیگر هستند. اختلافات همیشگی این زوج به یکی از مشخصه‌های دودکش تبدیل شده و در بسیاری از لحظات، بار کمدی کار هم بر دوش این ارتباط همراه با تنش و درگیری گذاشته‌شده‌است. نگاه فیروز به نصرت همواره با سوءظن همراه است و از طرفی به دلیل نسبت فامیلی نزدیک، امکان قطع این رابطه برای هیچ یک از دو طرف وجود ندارد. این شرایط در بسیاری از خانواده‌های ایرانی وجود دارد و به همین دلیل، امکان درک این زوج توسط مخاطب بیشتر می‌شود.

پیشینه تئاتری هر دو بازیگر

هومن برق‌نورد و بهنام تشکر در دهه ۷۰ و با حضور در تئاتر، کار حرفه‌ای خود را آغاز کردند. پس از سال‌ها کسب تجربه روی صحنه، در اواخر دهه ۸۰ بازی در نقش‌های کوچک در تلویزیون را تجربه کردند و بالاخره در سال ۹۰ و با سریال «ساختمان پزشکان» سروش صحت به شهرت رسیدند. پیشینه غنی تئاتری باعث شده برق‌نورد و تشکر برای شکل دادن یک زوج هنری کمدی انتخاب‌های بسیار خوبی باشند. هر دوی این بازیگران صدا‌های خوب و تربیت‌شده‌ای دارند و نوع اغراق مورد نیاز برای بازی در نقش‌های کمدی را هم از تئاتر با خودشان آورده‌اند. این زوج به ریزه‌کاری‌های استفاده از زبان بدن آگاهی کامل دارند و به دلیل سابقه تئاتری، بر بدن‌شان مسلط هستند. آن‌ها حاضرجوابی ویژه بازیگران تئاتر را هم دارند و این ویژگی در کل‌کل‌های بی‌پایانی که با هم دارند، به کمک‌شان می‌آید.

نقد عادات فرهنگی و اجتماعی

یکی از کارکرد‌های کمدی، ارائه نقد اجتماعی و نمایش عادت‌های فرهنگی ناپسند به گونه‌ای طنزآمیز برای به فکر فرو بردن بیننده است. در مجموعه دودکش هم این اتفاق افتاده و به طور مشخص تاکید زیادی بر گسترش فرهنگ چشم و هم‌چشمی در روابط فامیلی شده است. از همان نخستین سری، تعامل فیروز و نصرت بر پایه چشم و هم‌چشمی و حسادت بود و همین باعث بروز مشکلات مختلفی برای خانواده‌ها می‌شد. نقد اجتماعی دیگری که در سری تازه دودکش به چشم می‌خورد، نمایش استفاده نامناسب و بیش از حد جامعه ایرانی از فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی است. در فصل تازه سریال که این شب‌ها روی آنتن شبکه یک است، نصرت شاخ اینستاگرام شده و مدام یک میلیون فالوئرش را به رخ می‌کشد. نمایش منتقدانه این اتفاق و اشاره به درآمد‌های ناعادلانه چنین افرادی، از نکات مثبت دودکش محسوب می‌شود. ضمن این‌که با نمایش رفتار‌های نصرت، شاهد نقد پدیده تازه به دوران رسیدگی نیز هستیم.

شناخت خوب ۲ بازیگر از یکدیگر

از سال ۹۰ که برق‌نورد و تشکر نخستین همکاری‌شان را در «ساختمان پزشکان» رقم زدند، به یک زوج هنری جدایی‌ناپذیر تبدیل شدند و همکاری‌های پی در پی آنان با هم اتفاق افتاد. این دو در ادامه در سریال‌های «دزد و پلیس»، «تاکسی پلیس» و «دودکش» و فیلم سینمایی «زندانی‌ها» با یکدیگر همبازی بودند. بعد از پشت سر گذاشتن این تجربه‌ها، حالا این دو بازیگر به شناخت خیلی خوبی از جزئیات بازی همدیگر دست پیدا کرده‌اند و این، کار کارگردان را هم ساده‌تر می‌کند. مسیر برق‌نورد و تشکر برای رسیدن به هماهنگی در نوع دیالوگ گفتن، واکنش‌ها، زبان بدن و... کوتاه‌تر از سایر بازیگرانی است که برای نخستین بار در مقابل هم بازی می‌کنند. درست مانند چیزی که درباره فوتبالیست‌ها می‌گویند، برق‌نورد و تشکر هم چشم‌بسته همدیگر را پیدا می‌کنند.

استفاده از تضاد طبقاتی

در سریال‌های موفق رضا عطاران که در دهه ۸۰ روی آنتن تلویزیون می‌رفت، در کنار عوامل پرشماری که باعث پربیننده شدن این سریال‌ها می‌شد، یک عامل نقش ویژه‌ای داشت و آن هم تضاد طبقاتی بود. به طور کلی تضاد یکی از ابزار‌های مهم کمدی است و نمایش فقر و غنا در کنار هم می‌تواند جذابیت کار کمدی را افزایش دهد. در نخستین فصل دودکش از چنین ابزاری استفاده نشد، اما در پادری با ثروتمند شدن نصرت از طریق هلدینگ و در دودکش ۲ با کسب درآمد نصرت از فضای مجازی، این تضاد ایجاد شد و یکی از نکات جالب سریال، اختلاف طبقاتی بین دو شخصیت فیروز و نصرت و البته خانواده‌هایشان است. حضور در رستوران لاکچری به خرج نصرت در پادری و نمایش خانه مجلل و استخردار نصرت در دودکش ۲ نمونه‌هایی از این موضوع است.

منبع:جام جم

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دودکش 2 سریال تلویزیونی برق نورد و تشکر فیروز و نصرت روی آنتن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۰۱۲۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازگویی مشکلات و دغدغه‌های روز جامعه اولویتم در اجرای نمایش است

ایسنا/خراسان رضوی کارگردان نمایش «میتینگ» گفت: امروزه نمایشی که به روی صحنه می‌رود باید حرف دل مردم باشد، همیشه در نمایش‌هایم اولویتم دغدغه‌های امروزه جامعه و مردم بوده است و تلاش کرده‌ام تا نمایش‌هایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود.

محمدرضا اربابی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: این نمایش ژانری کمدی دارد و به اتفاقاتی که در یک دانشگاه رخ می‌دهد، می‌پردازد. در واقع این نمایش نشان‌دهنده بخشی از جامعه و عده‌ای از انسان‌ها است که شخصیت‌های نمایش به تعریف آن می‌پردازند.

وی در خصوص عوامل این نمایش اضافه کرد: در نمایش میتینگ بازیگران جوان در کنار هنرمندان پیشکسوت و با سابقه تئاتر مشهد به روی صحنه می‌روند. گروه از اواخر سال گذشته تمرینات خود را آغاز کرد و در حال حاضر با تلاش شبانه‌روزی ۲۰ شب نمایش را روی صحنه بردیم.

اربابی با اشاره به واکنش و بازخوردهای نمایش خود گفت: در این چند شب اجرا استقبال‌ها بسیار خوب و راضی‌کننده بوده است، همچنین اساتیدی که به دیدن نمایش آمدند بسیار راضی بودند و با توجه به اینکه نمایش در دل مافیا اتفاق می‌افتد، تحلیل‌های جامعه‌شناسی و روانشناسی زیادی از نمایش داشتند.

وی افزود: مخاطب عام نیز به خوبی توانسته بود با نمایش ارتباط برقرار کند، علاوه بر نظرات مثبت نقدهایی بر نمایش وجود داشت که همگی بسیار محترم هستند در مجموع با استقبال مخاطبان و فروش بالای نمایش از عملکرد تیم و گروه نمایش راضی هستم و خوشحالم که مورد قبول مخاطب قرار گرفته است.

کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان اینکه همیشه تلاش کرده‌ام تا نمایش‌هایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود، خاطرنشان کرد: پس از پایان هر نمایشی، نمایشنامه‌های مختلفی را مطالعه می‌‎کنم که حرف امروز و دغدغه جامعه باشد و بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم حتما آن را انتخاب و اجرا می‌کنم.

اربابی اضافه‌ کرد: امروزه نمایشی که به روی صحنه می‌رود باید حرف دل مردم باشد؛ اجرای نمایش‌هایی مانند «هملت» و «اوتولو» زمانی می‌تواند موفق باشد که بر اساس نیازهای امروز جامعه، نه دغدغه‌های جامعه گذشته باشد. همیشه در نمایش‌هایم اولویت‌ام دغدغه‌های امروزه جامعه و مردم بوده است.

اجرای تئاتر کمدی با ریسک بالایی همراه است

وی با بیان اینکه نمایش میتینگ یک کار کمدی است و اجرای آن ریسک بالایی داشت، اظهار کرد: تقریبا در بیشتر ژانرها مانند مذهبی و یا تاریخی نمایشی را اجرا کرده‌ام و نمایش میتینگ دومین کاری کمدی من بود. اولین سابقه کار کمدی‌ام به نام پرواز ۷۳۷ بود که در یزد به روی صحنه بردم.

کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان تجربه کاری کمدی افزود: اجرای نمایش کمدی سخت و خوب است، اجرای نمایش کمدی میتینگ با سابقه کاری که داشتم به نوعی ریسک بود. اجرای نمایش کمدی و خنداندن مخاطب در هر دوره ای کار سخت و مشکلی است، چرا که باید برای خنداندن مخاطب موقعیت کمدی ایجاد کرد که کار دشواری است.

اربابی اضافه‌ کرد: اجرای نمایش میتینگ تجربه‌ای متفاوت بود و سعی می‌کنم برای تئاتر بعدی یک نمایش کمدی سیاه را انتخاب کنم تا بتوانم خودم را به چالش بکشم و کارهای مختلفی را در ژانرهای متفاوت به روی صحنه برده باشم.

وی در خصوص جایگاه تئاتر مشهد خاطرنشان کرد: به‌عقیده من فضای تئاتر مشهد به نوعی پراکنده و حمایت از نسل جوان کمتر است، در حالیکه باید به جوانان فرصت دیده شدن را بدهیم. حمایت برخی از اساتید نیز به دلیل حضور نسل جوان در تئاتر است که بسیار ممنون آن‌ها هستم.

اساتید تئاتر باید از نسل جوان حمایت کنند

کارگردان نمایش «میتینگ» با اشاره به اینکه اجرای تئاتر در مشهد کار دشواری است، عنوان کرد: با توجه به اینکه مشهد شهری مذهبی بوده اجرای نمایش نیز کار دشواری است. اساتید باید از نسل جوان حمایت کنند نه اینکه روبه روی آن‌ها بایستند.

اربابی در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان شاهد اتفاقات خوبی در سال جدید برای تئاتر مشهد بود یا خیر، گفت: قطعا می‌توان سال خوبی را برای تئاتر مشهد پیش‌بینی کرد؛ چراکه نمایش‌های روی صحنه کیفیت بالایی دارند و نسل جوان بیشتر از گذشته در تئاتر حضور دارند. در این ایام نمایش‌هایی با حضور نسل جوان دیده‌ام که به نظرم می‌توان امسال و سال آینده در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر چند نماینده از مشهد حضور داشته باشد.

وی تصریح کرد: گروه ما نیز در حال رایزنی است تا نمایش میتینگ را با شکلی مدرن شده در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به روی صحنه ببرد.

عکس تزئینی است

یکی از مشکلات تئاتر حضور بازیگرانی است که تخصص کافی را ندارند

رضا سپهر، بازیگر تئاتر میتینگ نیز در خصوص ایفای نقش در نمایش «میتینگ» اظهار کرد: در این نمایش عهده‌دار ایفای نقش «پرور» هستم که یکی از کاراکترهای اصلی نمایش است. پرور دارای شخصیتی متعارض و در واقع به گونه‌ای آفتاب‌پرست است که مسئولیت حراست و سلف دانشگاهی به نام دارقوزاباد را برعهده دارد.

این بازیگر تئاتر افزود: دانشگاهی که بخش کوچکی از جامعه محسوب می‌شود و نماد افرادی دو رو است که ظاهر و باطنی متفاوت دارند و دانشجویانی که در آنجا تحصیل می‌کنند دانشجویانی روشنفکر نیستند و به راحتی تحت تاثیر قرار می‌گیرند که در آخر کاراکتر پرور با رانت و قدرتی که دارد تصمیم‌گیرنده دانشگاه می‌شود.

وی با بیان اینکه حضور عوامل برجسته‌ دلیلی برای ترغیب ایفای نقش در این نمایش بود، گفت: کارگردان نمایش آقای محمدرضا اربابی هستند و نمایشنامه توسط آقای عباس جانفدا نوشته شده است و دیگر عوامل نمایش که جزو افراد با سابقه تئاتر مشهد هستند، در تصمیمم برای حضور در این نمایش بسیار تاثیرگذار بود.

این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه واکنش‌ها نشان می‌دهد که به خوبی از عهده ایفای نقش برآمده‌ام، بیان کرد: بر اساس مشورت‌هایی که صورت گرفته بود ایفای نقش این کاراکتر به من پیشنهاد شده بود و باتوجه به نوع کمدی نمایش و دیالوگ قرار بر این شد تا نقش پرور را اجرا کنم که خوشبختانه به خوبی توانستم از عهده اجرای آن بربیایم و اساتید و پیشکسوتانی که نمایش را دیده‌اند از ایفای نقش بسیار راضی بودند.

سپهر ادامه داد: تمام تلاشم بر این بود که به خوبی کاراکتر پرور را معرفی کنم و خوشحالم که این کار به خوبی انجام شد، همچین در اجرای کمدی نمایش، برقراری ارتباط کلامی و جذب مخاطب به خوبی انجام گرفت.

وی در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شد تا عهده‌دار نقش شخصیت پرور در نمایش شود، گفت: مهمترین دلیلی که باعث شد در ایفای نقش پرور مصمم شوم تضادی است که میان کاراکتر نمایش با شخصیت اصلی من وجود دارد؛ پرور شخصیتی است که نقاب بر چهره دارد، در حالیکه در واقعیت شخصیتی متعارض با این کاراکتر دارم و از دو رویی پرهیز می‌کنم.

این بازیگر تئاتر ادامه داد: وجود این چالش‌ها باعث شد تا برای اجرای این شخصیت مصمم شوم و در نمایش ایفای نقش کنم و خرسندم که با این کار توانستم سهم کوچکی در این موفقیت داشته باشم.

سپهر خاطرنشان کرد: نمایش میتینگ اولین تجربه کاری من با آقای اربابی است، ایشان کارگردان جوان و با ذوقی هستند که اخلاق حرفه‌ای را به خوبی رعایت می‌کنند. یکی دیگر از نکات مثبت آقای اربابی نسبت به دیگر کارگردانان تعاملی بود که با پیشکسوتان نمایش داشتند، او به عنوان کارگردان پذیرای ایده و پیشنهاداتی که از سوی گروه ارائه می‌شد بود.

وی افزود: آرامشی که توسط کارگردان کار در گروه برقرار می‌شد بسیار حائز اهمیت است؛ برخلاف کارگردانان دیگری که با ادبیات نامناسب استرس بیشتری به بازیگران وارد می‌کنند، ایشان با متانت آرامش را  در گروه حاکم می‌کرد و من از کار در کنارش لذت بردم.

نمایش‌های روی صحنه مشهد به سمت رئالیست بودن پیش رفته‌اند

این بازیگر تئاتر در خصوص جایگاه تئاتر مشهد گفت: کیفیت نمایش‌های روی صحنه بهتر ازسال‌های گذشته است و نمایش‌ها به سمت رئالیست پیش رفته‌اند و می‌توان گفت نسبت به نمایش‌هایی که قبلا اجرا می‌شد شاهد رشد هستیم، اما متاسفانه از لحاظ  کیفیت متن و نمایشنامه‌ها در این چند سال افت قابل توجهی را شاهد بوده‌ایم.

سپهر با اشاره به تنوع ژانرهای مختلف نمایش‌های روی صحنه مشهد، بیان کرد: مشهد قطب دوم تئاتر کشور است، در طول این سال‌ها شاهد آثار متنوعی در ژانرهای مختلف هستیم که هر نوع سلیقه‌ای را پوشش می‌دهد، اما در این میان کارگردان معدودی هستند که به واسطه شهرت و یا بازیگران، نمایش‌هایشان فروش خوبی دارد و دیده شده‌اند.

تربیت نابازیگر در کارگاه‌های آموزشی نامعتبر

وی با بیان اینکه برگزاری کلاس‌های آموزشی توسط افراد بی‌سابقه باعث لطمه به تئاتر می‌شود، اظهار کرد: متاسفانه کارگاه‌ها و کلاس‌های آموزش بازیگری برگزار می‌شود که به جز تعدادی اکثرا توسط اساتیدی که تخصص ندارند اداره می‌شوند و به ظاهر بازیگر آموزش می‌دهند که در واقع اینگونه نیست.

این بازیگر تئاتر خاطرنشان کرد: به عقیده من افراد که وارد حیطه بازیگری می‌شوند باید پس از گذراندن کلاس‌های آموزشی در بخش‌های کوچکتر شروع به کار کنند و پس از آن در بلک باکس‌ها ایفای نقش کنند تا پس از کسب تجربه‌های بیشتر وارد سالن اصلی تئاتر شوند.

بازگیری تئاتر نیازمند استعداد و مطالعه کافی است

سپهر افزود: بسیاری از بازیگران کار اولی با رانت و مافیا در نمایش‌های اصلی نقشی را ایفا می‌کنند، در صورتیکه بازیگری نیازمند استعداد و مطالعه کافی است و اگر هوش بازیگری نداشته باشیم، نمی‌توانیم در قاب صحنه باقی بمانیم.

انتهای پیام